Читать онлайн Gipnoz tushunchasi: ilmiy yondashuv бесплатно

Кириш

Одамлар минг йиллар давомида гипноз trans турига кириб келишган. Кўпгина маданиятларда ва динларда бу медитация шакли сифатида кўрилган. Форс сеҳргарлари ва Ҳиндистон ёгислари минг йиллар давомида диний мақсадларда гипноз билан шуғулланишган ва бармоқларининг ҳар бир ҳаракати билан ўзларини екстатик трансга туширишган. нигоҳингизни бурун учига қаратиб; шубҳасиз, месмеризм ҳодисасини келтириб чиқариш учун екзотерик таъсир қилишнинг ҳожати йўқ. Ушбу жараёнларнинг асосий мақсади мавҳумлик ёки диққатни жамлаш одатини ривожлантиришдир, бунда субъект бир ғоя ёки ғоялар занжирига тўлиқ сингиб кетади, шу билан бирга у бошқа бирон бир объект, мақсад ёки ҳаракатга бефарқ ёки бефарқ. Гипноз ҳолатини тавсифлаш ҳақидаги дастлабки ёзувларни 1027 йилда "trans" ҳақида ёзган форс шифокори Авиценна асарларида топиш мумкин. Замонавий гипноз 18-асрнинг охирида пайдо бўлган ва "замонавий гипноз"нинг отаси сифатида танилган немис шифокори Франц Месмер туфайли машҳур бўлган. Ўша пайтда гипноз Месмер номидаги "месмеризм" деб номланган. У гипноз гипнозчидан гипноз қилинган одамга оқиб ўтадиган мистик кучнинг бир тури, деган фикрда еди, аммо унинг назарияси гипнозда сеҳрли element йўқлигини таъкидлаган танқидчилар томонидан рад етилди.

Гипноз ва у билан боғлиқ ҳодисаларни тушунтирувчи турли назариялар мавжуд. Ўзгартирилган ҳолат назариялари гипнозни онгнинг ўзгарган ҳолати ёки trans деб билади, бу онгнинг normal ҳолатидан фарқ қиладиган хабардорлик даражаси билан тавсифланади. Аксинча, нодавлат назариялар гипнозни турли йўллар билан плацебо еффекти, терапевт билан ўзаро муносабатларни қайта аниқлаш ёки хаёлий рол ўйнаш шакли сифатида кўради.

Ирритабий ичак синдроми ва менопауза учун гипнозга асосланган даволаш усуллари далиллар билан тасдиқланган. Бошқа муаммоларни даволаш учун гипноздан фойдаланиш, масалан, чекишни ташлашда аралаш натижаларга олиб келди. Гипноздан ерта травмани тиклаш ва бирлаштириш учун терапия шакли сифатида фойдаланиш илмий оқимда мунозарали ҳисобланади. Тадқиқотлар шуни кўрсатадики, инсон гипнози ёлғон хотираларнинг шаклланишига ҳисса қўшиши мумкин ва гипноз одамларга воқеаларни аниқроқ еслашга ёрдам бермайди.

Гипноз—бу миянинг юқори қисмларини инҳибе қилиш ҳодисаларига асосланган одам ва юқори умуртқали ҳайвонларнинг ўзига хос, уйқуга ўхшаш ҳолати. 60 – асрнинг 19-йилларига қадар гипноз ҳақидаги ғоялар махсус "суюқликлар" ёки магнит тўлқинлар-гипнозчи томонидан тарғиб қилинган махсус оқимларнинг спиритистик тахминларига асосланган еди. Гипноз ҳақидаги мистик ғоялар рус асарлари томонидан вайрон қилинган (В. M. Бехтерев, О. O. Мочутковский, А. A. Токарский ва бошқалар.) ва француз (Н. Бернхайм ва Ж. Чарcот) олимлари. Ушбу олимларнинг номлари гипноз ҳолатлари муаммоларининг илмий ривожланишининг бошланиши билан боғлиқ. Улар гипнознинг терапевтик аҳамиятини аниқладилар, шунингдек, психологик омилни терапевтик мақсадларда ишлатиш усули сифатида таклифнинг алоҳида ролини аниқладилар. Бироқ, гипноз ҳодисалари ҳақида ҳали кўп сирлар мавжуд еди. Хусусан, гипноз ва таклиф нотўғри чалкашиб кетди. Психологик йўналиш тарафдорлари ҳали ҳам Бернхаймнинг ескирган ва нотўғри позициясига риоя қилишда давом етмоқдалар: "гипноз йўқ, фақат таклиф бор, таклиф-бу автосуггестион." Айни пайтда, гипноз ва таклиф ҳодисалари бошқача: агар гипноз ҳолати одамларга ҳам, ҳайвонларга ҳам хос бўлса, оғзаки таклифга мойиллик фақат инсоннинг енг юқори асабий фаолиятининг хусусиятидир. Таклифнинг физиологик томони И. P. Павловнинг катта ярим шарларнинг сигнализация функцияси, инсоннинг юқори асабий фаолиятидаги биринчи ва иккинчи сигнализация тизимларининг ўзаро таъсири ҳақидаги таълимотида ўз изоҳини топди.

I. P. Pavlov ва унинг шогирдлари ҳайвонларда ўтказилган тажрибалар ва клиникадаги одамларнинг кузатувларида гипнозни синчковлик билан ўрганиб, гипноз ҳодисаларини илмий асослаб беришди, бу ўша пайтдаги гипноз ҳолатларини умумий қабул қилинган субъектив психологик тушунишга ҳал қилувчи зарба берди. Бунинг назарий асосини И. M. Сеченовнинг асаб тизимининг асосий қисмларини мия томонидан Марказий инҳибацияси ҳақидаги таълимоти аллақачон тайёрлаган. I. P. таълимотига кўра, гипноз ҳолатининг марказида. Павлова, мия ярим кортекси юзасида инҳибисённинг фраксиёнел ва нотекис тарқалиши туфайли қисман кортикал уйқу шаклида ривожланадиган инҳибисён жараёни мавжуд. Инҳибисён жараёнининг нурланиши ва интенсивлигининг бу фазовий чекланиши гипноз уйқуси ва табиий, normal уйқу ўртасидаги асосий фарқ бўлиб, унда инҳибисён бутун мия ярим кортексини қамраб олади (пастки субкортикал шаклланишларга тушади). Ушбу қисман инҳибисён билан, одатда, қўзғалишнинг алоҳида ўчоқлари сақланиб қолади – Pavlov айтганидек, "қўриқчи миноралари", бу гипноз қилинган ва гипноз қилувчи ўртасида алоқа қилиш имкониятини беради. Шундай қилиб, гипноз ҳолатидаги одам, худди барча ташқи огоҳлантиришлардан ажратилгандек, оғзаки таклифни қабул қилади. Сўзнинг улкан маъноси, инсон учун енг типик шартли стимул сифатида, И. P. Pavlov томонидан таъкидланган. У гипнозчининг сўзи, бир томондан, мияда диффуз инҳибисённи келтириб чиқаришини, бошқа томондан, мия ярим кортексининг маълум бир соҳасида тирнаш хусусияти тўплашини таъкидлади. Бу бошқа барча ташқи стимулларнинг рақобатдош таъсирини йўқ қилади.

Гипнознинг ривожланиши турли интенсивлик ва инҳибисён чуқурлиги билан тавсифланган бир неча босқичлардан иборат динамик жараёндир. Асосийлари: тенглаштирувчи босқич, стимулнинг кучидан қатъи назар, рефлексли жавоблар интенсивликда тенглаштирилади; парадоксал фаза-заиф стимуллар кучли таъсирга олиб келади ва кучлилар заиф таъсирга олиб келади; рефлекс жавобларининг бузилиши мавжуд бўлган ultra парадоксал фаза – ижобий таъсир салбий инҳибитив стимулдан, инҳибитив таъсир еса ижобий тирнаш хусусияти билан боғлиқ. Гипноз ҳолати асаб тизимига таъсир қилувчи турли хил омиллар таъсирида пайдо бўлиши мумкин. Гипноз ҳаддан ташқари ташқи стимулнинг тўсатдан таъсиридан ҳам, жуда заиф ва монотон ешитиш, визуал ва тактил стимулларнинг таъсиридан ҳам келиб чиқади. Кўпинча инҳибитив ҳолат айнан шундай заиф ва монотон стимуллар таъсири остида ривожланади. Одамларда гипноз ҳодисаларига уйқучан ҳолатни еслатувчи ғояларни оғзаки таклиф қилиш ҳам сабаб бўлиши мумкин. Гипнознинг ташқи кўринишларига кўра, уч босқични ажратиш мумкин: биринчиси-уйқучанлик (одам дам олишга еҳтиёж сезади, тананинг ғайриоддий оғирлиги, унга кўзларини очиш қийин); иккинчиси-гипотаксия (енгил уйқу), унда аниқ каталепсия қайд етилади (мумсимон мослашувчанлик ҳолати, тана аъзоларига ҳар қандай позиция берилиши мумкин), одам тажрибаларни еслаш қобилиятини йўқотмайди ва бу ҳолатда ишлаб чиқарилган таклиф унинг постипнотик ҳолатдаги таъсирини очиб беради; учинчи босқич-сомнамбулизм ёки чуқур гипноз, гипноз қилинган одам ҳар қандай "рақобатдош" таассуротлардан бутунлай ажралиб турганда ва фақат гипнозчи билан алоқани сақлаб қолади; шу билан бирга, уйғонганидан сўнг, одам одатда гипноз уйқуси пайтида у билан содир бўлган нарсани есламайди. Гипнознинг дастлабки босқичларида, одамлар ва ҳайвонларда фақат тушга ўхшаш ҳолат мавжуд бўлганда, янги шартли алоқаларни шакллантириш ва мустаҳкамлаш мумкин; гипнознинг чуқур босқичларида янги шартли алоқаларни ўрнатиш ва ундан ҳам кўпроқ мустаҳкамлаш жараёнлари сезиларли даражада қийинлашади. Гипноз фазаларида юқори асабий фаоллик билан аниқланган бу ҳодисаларнинг барчаси мия ярим шарлари мия ярим кортексидаги нерв ҳужайраларининг қўзғалувчанлигининг пасайиши билан боғлиқ. Pavlov гипнозда ва мия ярим кортексида нурланган бурилиш туфайли бизда ижобий оҳанг камайганлигини таъкидлади. Чуқур гипноз ҳолатида, сомнамбулизм деб аталадиган босқичда таклифни амалга ошириш учун енг яхши шароитлар яратилади. Ушбу босқичда одамнинг тўлиқ ҳаракацизлигига еришиш мумкин, сиз аъзоларга ҳар қандай ғайриоддий позицияни, гипноз қилинган одам узоқ вақт чарчоқсиз (каталепсия ва кататония ҳолати) сақлаб турадиган турли хил ғалати позаларни беришингиз мумкин. Сомнамбулистик босқич ҳолатида баъзида инсон хатти-ҳаракатларида жуда чуқур ўзгаришлар бўлиши мумкин, бу галлюцинациялар ва идрокдаги бошқа ўзгаришларни, шунингдек, олдинги ёшга, ҳатто болаликка мос келадиган ҳаракатлар ва ҳаракатларни келтириб чиқариш имкониятида намоён бўлади. Шунингдек, гипноз қилинган одамни баъзи organ тизимларининг функционал ҳолатини ўзгартиришга олиб келадиган турли хил тажрибалар билан илҳомлантириш мумкинлиги аниқланди, масалан, юрак фаолиятини кучайтириш ёки заифлаштириш, ошқозон-ичак трактининг motor ва секретор функцияларини ўзгартириш, шакар, липоидлар ва хлоридларнинг таркибини кўпайтириш ёки камайтириш. қон ва ҳоказо. Сомнамбулизм ҳодисалари миянинг катта ярим шарлари кортекси бўйлаб инҳибисённинг нотекис тарқалиши билан боғлиқ. Шу билан бирга, асабий ва инҳибитив жараёнлар соҳалари ўртасидаги функционал фарқ шундай ривожланадики, баъзи мия шаклланишлари бутунлай инҳибисён билан қопланади, бошқалари фақат қисман инҳибе қилинади, баъзилари еса ундан бутунлай озод ва уйғониш ҳолатида бўлади .. Инсон гипнозининг тез-тез учрайдиган ҳодисалари катта ярим шарларнинг уйқусираган ва уйғоқ бўлакларга бўлиниши натижасидир. Гипноз айниқса аниқ шаклда тўғридан-тўғри уйқуга айланиши мумкин. Уйқу ҳолатининг заифлашиши ва уйқудан уйғонишга ўтиш ҳам тегишли гипноз оралиқ фазалари билан тўлқинларда давом етади. Гипнотик таклиф қилиш ҳодисалари, айниқса, И. P. Pavlov гипноз ҳолатининг турли босқичларида доимий деб ҳисоблаган истерия билан оғриган одамларда аниқ кузатилади. Бироқ, гипнозни сунъий равишда қўзғатилган истерия деб ҳисоблаган Ж. Чарcот ва унинг издошлари сингари, истерия билан гипнозни аниқлаш истерик беморларнинг кузатилган ортиб бораётган таклифларига асосланиб, нотўғри. Терапевтик мақсадларда В. M. Бехтерев томонидан ишлаб чиқилган ҳақиқатда таклиф қилиш усули, Ю. V. Каннабих ва бошқалар ҳам муваффақиятли қўлланилмоқда. Гипноз пайтида мия ярим кортексининг функционал ҳолатини ўрганиш И. P. Pavlov гипноз инҳибисёнининг биологик ролини тан олишга олиб келди ва гипноз ўз-ўзини ҳимоя қилиш рефлексларидан бири еканлигини таъкидлашга имкон берди, бу асосан асаб тизими учун ҳимоя физиологик ўлчовдир.

"Стигмата, стигмата (юнон тилидан – stigma, стигматос – тирноқ, чандиқ, нуқта, белги) – Инжил афсонасига кўра, хочга михланган Масиҳда янги жароҳатлар бўлган жойларда баъзи чуқур диндор одамларнинг танасида беихтиёр пайдо бўладиган терининг қизариши, кўкаришлар ёки яралар. тож ва михлар. Стигматанинг пайдо бўлиши черков томонидан мўжиза деб ҳисобланган ва диний ақидапарастликни қўзғатиш учун ишлатилган. Замонавий илм-фан стигматизация истерия билан оғриган беморларга хос бўлган ўз-ўзини таклиф қилиш тенденциясининг ортиши ва касал сезгирликка асосланганлигини аниқлади. Таклиф ва автосуггестион таъсири остида терининг ўзгариши ҳолатлари (хаёлий куйиш, хаёлий кўкаришлар ва бошқалар.) тиббиётда маълум ва тананинг ҳар бир қисми орқа мия ва субкортекс орқали мия ярим кортексига нерв ўтказгичлари билан боғланганлиги билан изоҳланади. Муайян шароитларда асаб тизимининг normal ҳолатидаги ўзгаришлар тўқималарда метаболик касалликларга олиб келиши мумкин, терининг қизариши ёки шишиши билан ифодаланади ва ҳоказо. аномалиялар. Бу механизм стигмата асосида ҳам ётади" (Тихомиров А. E. сўз ва белгиларнинг келиб чиқиши. Хурофот илми, "Ридеро", Екатеринбург, 2017, пп. 138-139).

Баъзи ҳолларда гипноз, шунингдек, уйқу асабий фаолиятни тиклаш ва яхшилашга ёрдам беради. Қисқа муддатли гипноз ҳолати натижасида мия ярим кортексининг фаолияти яхшиланади, ассоциатив жараёнлар осонлашади, диққат ва хотира функциялари кучаяди. Гипнотик инҳибисён тўқималарда ва тана тизимларида ҳаётий жараёнларнинг тикланишига ёрдам беради, чарчаган мушакларнинг иш фаолиятини яхшилайди. Гипноз ҳодисаларини батафсил таҳлил қилиш биринчи marta гипноз ҳолатларининг илгари сирли ҳодисаларини илмий асослашга имкон берди. Гипноз фазаларининг очилиши кўпинча турли касалликларда кузатиладиган уйқу бузилишларини тушуниш ва оқилона даволашга ёрдам берди. Павловнинг уйқу ва гипноз ҳақидаги таълимоти, шунингдек, асаб ва руҳий касалликларда юқори асабий фаолиятнинг чуқур бузилишларини тўғри тушуниш учун илмий асос яратади ва уларни даволашнинг самарали усулларини топишга ёрдам беради.

Гипноздан Марказий асаб тизимининг органик шикастланишларисиз асосан функционал асаб касалликларини даволашда қулай натижалар билан фойдаланиш мумкин. Буларга обсесиф ҳолатлар, истерия ва бошқалар киради. Гипноз алкоголизм ва гиёҳвандликни даволашда муваффақиятли қўлланилади. Гипноз психозларда, айниқса делирюм билан содир бўлганларда, шунингдек, патологик характерга ега бўлган гипнозга жалб қилиш мавжуд бўлганда контрендикедир. Гипноз таклифи акушерлик амалиётида туғруқни беҳушлик қилиш учун, шунингдек жарроҳлик ва стоматологияда кенг қўлланилади. Тегишли гипноз таклифи ёрдамида баъзи тери касалликларини даволашнинг қулай ҳолатлари тасвирланган.

Терапевтик мақсадлар учун гипноз техникаси жуда хилма-хилдир. Кўп одамлар гипноз қилинган одамнинг юзи яқинида ўтказилган паслардан ёки юз ва танани енгил силашдан фойдаланадилар. Яна бир усул-порлоқ объектни узоқ вақт давомида кўзларингиз билан тузатиш. Асосий усулни уйқучанликни ривожлантириш ҳақидаги ғояларнинг оғзаки таклифи деб ҳисоблаш керак. Ушбу усул ёрдамида бемор хотиржам, бир текис, монотон овозда ухлаб қолишига, уйқусирашига, ухлаб ётганига ишонч ҳосил қилади.

Гипноз тарихидан

Гипноз ва гипноз сўзлари иккаласи ҳам нейрогипноз (асабий уйқу) атамасидан келиб чиққан бўлиб, уларнинг барчаси 1820-йилларда Етиен Феликс дъҳенин де Кювилерс томонидан киритилган. гипноз атамаси юнонча "уйқу" гипнози ва- " уйқу "қўшимчасидан келиб чиққан. ухлаш учун " (аорист гипнозининг асоси -) ва қўшимчаси-бу. Ушбу сўзлар шотландиялик жарроҳ томонидан инглиз тилида оммалашган Жеймс Брад (улар баъзан хато билан боғлиқ) 1841 йил атрофида. Braid ўз амалиётини Франц Месмер ва унинг издошлари томонидан ишлаб чиқилган усулга асослаган (бу "месмеризм" ёки "ҳайвонлар магнетизми" деб номланган), аммо процедура қандай ишлаши ҳақидаги назариясида фарқ қилган. Қадимги Россияда гипноз "сеҳр" деб номланган ва гипноз қилинган одамларни "мафтункор" ёки "сеҳрланган"деб аташган.

Католик роҳиб Abbot Фария гипнозни илмий ўрганишнинг кашшофларидан бири бўлиб, Франц Месмер ишини давом еттирди. Гипноз "ҳайвонларнинг магнитланиши" воситачилигида деб даъво қилган Месмердан фарқли ўлароқ, Фария бу фақат таклиф кучи орқали ишлайди деб ишонган. Тез орада гипноз замонавий тиббиёт оламига йўл топа бошлади. Тиббиёт соҳасида гипноздан фойдаланиш еллиоцон ва Жеймс Есдейл каби жарроҳлар ва терапевтлар ва гипнознинг биологик ва жисмоний афзалликларини аниқлашга ёрдам берган Жеймс Брад каби тадқиқотчилар туфайли машҳур бўлди. Унинг ёзувларига кўра, Браде гипноз, Нейропнология бўйича биринчи нашри (1843) нашр етилганидан кўп ўтмай, турли хил Шарқ медитацияси амалиётлари ҳақидаги хабарларни ешитишни бошлади. Дастлаб у ушбу шарқона амалиётларнинг баъзиларини бир қатор мақолаларида муҳокама қилди сеҳр, месмеризм, гипноз ва бошқалар., тарихий ва физиологик нуқтаи назардан. У ўзининг гипноз амалиёти ва Ҳинд ёгик медитациясининг турли шакллари ва бошқа қадимий руҳий амалиётлар, айниқса ихтиёрий равишда дафн етиш ва одамнинг аниқ қиш уйқусига оид амалиётлар ўртасида ўхшашликларни келтириб чиқарди. Браденинг ушбу амалиётларга бўлган қизиқиши унинг ўрганишидан келиб чиқади Дабистан-И Мазаҳиб, "динлар мактаби", Шарқ диний маросимлари, еътиқодлари ва амалиётларининг кенг доирасини тавсифловчи қадимий форс матни. Гарчи у ушбу ҳодисаларга берилган транссендентал ёки метафизик талқинни бутунлай рад етган бўлса-да, Braid шарқона амалиётларнинг ушбу тавсифлари унинг гипноз таъсирини бошқа ҳеч кимнинг иштирокисиз ёлғиз ўзи ишлаб чиқариш мумкинлиги ҳақидаги фикрини тасдиқлашини тан олди (у аллақачон ўзини исботлаган еди)1841 йил ноябрда ўтказган тажрибалари билан қониқиш); ва у кўплаб "метафизик" Шарқ амалиётлари ва ўзининг "оқилона" нейрогипнотизми ўртасидаги боғлиқликни кўрди ва Месмеристларнинг барча суюқлик назариялари ва магнит амалиётларини бутунлай рад етди.

Форс шифокори Авиценна (980-1037) 1027 йилда "trans" (гипноз trans) ҳолатининг хусусиятларини ҳужжатлаштирган. Ўша пайтда гипноз тиббий асбоб сифатида камдан-кам ишлатилган; немис шифокори Франц Месмер уни 18-асрда қайта тиклади.

Франц Месмер (1734-1815) коинотда инсон танасининг соғлиғига таъсир қилувчи "ҳайвон магнитланиши" деб номланган магнит куч ёки "суюқлик" борлигига ишонган. У шифо бериш учун ушбу майдонга таъсир қилиш учун магнитлар билан тажриба ўтказди. Тахминан 1774 йилга келиб, у худди шу еффектни қўлларини субъект танаси олдида ўтказиш орқали яратиш мумкин деган хулосага келди, кейинчалик уни "Месмерик паслар"деб аташади.

1784 йилда қирол Людовик Хвининг илтимосига биноан Месмернинг норози шогирди Чарлз дъеслоннинг (1750-1786) даъволарини ўрганиш учун ҳайвонларнинг магнитланиши бўйича иккита Қироллик комиссияси махсус (алоҳида) топширилди. муҳим (ва Месмер тахмин қилганидек метафорик емас) "ҳайвон магнетизм", " магнит ҳайвон "ва шунга ўхшаш жисмоний" магнит суюқлик","магнит суюқлик". Тадқиқотчилар орасида олим Антуан Лавуазе, електр ва ер магнитланиши бўйича мутахассис Benjamin Franklin ва оғриқ қолдирувчи мутахассис Жозеф-Игнас Гилётин бор еди.

Комиссия аъзолари дъеслоннинг амалиётини ўрганишди; ва гарчи улар Месмернинг "даволари" ҳақиқатан ҳам "даво" еканлигини сўзсиз тан олишган бўлса-да, улар Месмер бу "даволарни"бошлаганлигини (ёки йўқлигини) текширмадилар. Таъкидлаш жоизки, дъеслон процедураларини ўрганишда улар експериментал протоколлари Лавуазе томонидан ишлаб чиқилган рандомизацияланган бошқариладиган синовларнинг кенг сериясини ўтказдилар, шу жумладан "хаёлий" ва "ҳақиқий" процедуралардан фойдаланиш ва енг муҳими, биринчи фойдаланиш. иккала тадқиқотчи ва уларнинг иккаласи учун "кўзларини боғлаш". фанлар.

Текширувлари натижасида иккала комиссия дъеслоннинг унинг "ҳайвон магнетизми" ёки унинг "магнит суюқлиги" нинг сезиларли жисмоний мавжудлиги ҳақидаги даъвосини тасдиқловчи далиллар йўқ деган хулосага келишди; ва бу жараёнда улар кузатган барча таъсирларни тўғридан-тўғри физиологик таъсирга боғлаш мумкинлигини аниқладилар (метафизик емас, балки) ҳаракат, яъни барча експериментал кузатилган ҳодисаларни бевосита "алоқа", "тасаввур" ва (ёки) "тақлид"билан боғлаш мумкин. Охир-оқибат Месмер Парижни тарк етди ва машқ қилиш учун венага қайтиб келди месмеризм. Франция қўмитасининг хулосаларидан сўнг, "Шотландия ақл-идрок мактаби" нинг нуфузли академик файласуфи Дугалд Стюарт ўзининг "инсон ақли фалсафаси елементлари" (1818) да шифокорларни месмеризм елементларини сақлаб қолиш учун чақирди. ғайритабиий "ҳайвонлар магнетизми" назариясини "соғлом фикр", физиология ва психология қонунларига асосланган янги талқин. Braid даврида Шотландия соғлом ақл мактаби академик психологиянинг dominant назарияларини жорий қилди ва Braid барча асарларида ушбу анъананинг бошқа файласуфларига мурожаат қилди. Шунинг учун Braid месмеризм назарияси ва амалиётини қайта кўриб чиқди ва соғлом фикрга асосланган янада оқилона алтернатив сифатида ўзининг гипноз усулини ишлаб чиқди.

Браде қисқача "рационал месмеризм" номи билан ўйнаган бўлса-да, охир-оқибат у ўзининг ёндашувининг ўзига хос томонларини таъкидлашга қарор қилди, ғайритабиий кучларни чақирадиган амалиётларни рад етиш учун фаолияти давомида норасмий тажрибалар ўтказди ва бунинг ўрнига анъанавий физиологик ва психологик жараёнларнинг ролини намойиш етди. кузатилган натижаларни олишда таклиф ва концентрация диққат каби таъсири.